Mija 162 rocznica śmierci poety przeobrażeń, barda słowiańskiego i wieszcza narodowego Adama Mickiewicza

Adam Mickiewicz zmarł nagle w Konstantynopolu, gdzie po śmierci został pochowany w tymczasowym grobie. Następnie ciało Mickiewicza zostało przewiezione do Paryża, po czym pochowane na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency. W 1890 roku, prochy poety przeniesiono do polskiego panteonu – Krypty Wieszczów Narodowych na Wawelu.

Po pobytach w więzieniu, zesłaniu i emigracji, Mickiewicz w 1832 roku przyjechał do Paryża, gdzie osiadł na stałe. Nad Sekwaną spędził ponad 20 lat. W Paryżu nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi, pisał artykuły i pisma publicystyczne.

W 1840 roku objął katedrę języków słowiańskich w Collège de France, gdzie wygłosił tzw. prelekcje paryskie. Na wykłady Mickiewicza uczęszczało wielu znanych twórców, działaczy i myślicieli. Ze względu na pozycję społeczną i aktywność w polskich środowiskach patriotycznych, Mickiewicza uznaje się za czołowego reprezentanta tzw. Wielkiej Emigracji.

W 1834 roku, Mickiewicz wydał w Paryżu ostatnie wielkie dzieło swego życia – „Pana Tadeusza”. Pomysł powstania poematu narodził się w 1831 roku podczas pobytu wieszcza w Wielkopolsce. Zakończenie twórczej pracy ogłosił 13 lutego 1834 roku. Rękopis został natychmiast przekazany do druku, który ukończono 17 czerwca tego samego roku.

—
Opracowanie i fot. W. Roszczuk /Wikipedia.