Początki polskiego szkolnictwa w Paryżu sięgają pierwszej połowy XIX wieku. Polska szkoła w Paryżu powstała staraniem przedstawicieli "Wielkiej Emigracji" i miała siedzibę w podparyskiej miejscowości Châtillon sous Bagneux.

Wychowanie w duchu narodowym, równość wszystkich uczniów bez względu na pochodzenie i sytuację materialną rodziców oraz dbanie o wysoki poziom kształcenia - były głównymi punktami programu nowopowstałej jednostki edukacyjnej.

Szkołę założono w 1842 roku, jednak inauguracja odbyła się rok później, w trzynastą rocznicę wybuchu powstania listopadowego. Pierwszym dyrektorem szkoły został hrabia Ksawery Bronikowski, wiceprezydent Warszawy z czasów powstania. Ze szkołą związanych było wielu wybitnych Polaków, między innymi Adam Mickiewicz, Joachim Lelewel, gen. Józef Dwernicki oraz Józef Ignacy Kraszewski.

Początkowo realizowano program szkoły francuskiej z dodatkowymi zajęciami z języka polskiego i historii Polski. Następnie program wzbogacono o kursy wojskowe, takie jak topografia, czy terenowe ćwiczenia wojskowe. W ten sposób kierownictwo szkoły chciało dać podstawy do utworzenia kadry wojskowej mającej wziąć udział w przyszłym wyzwoleniu Polski. Uczniowie nosili specjalne rogatywki i mundurki, które były kopią munduru warszawskiej gwardii narodowej z okresu powstania listopadowego z grelikami, Orłem i Pogonią. Wielu absolwentów polskiej szkoły zrobiło karierę w armii francuskiej.

Napoleon III dekretem z 8 kwietnia 1869 roku, przyznał szkole status instytucji użyteczności publicznej (L’Ecole Polonaise des Batignolles est reconnue comme établissement d’utilité publique).

Polska szkoła wielokrotnie zmieniała lokalizację. W 1844 roku siedzibę przeniesiono do podparyskiej dzielnicy Batignolles przy Boulevard Batignolles 56. Tym samym rozpoczął się najchlubniejszy rozdział dziejów szkoły, zwanej batiniolską.

Po wojnie francusko-pruskiej i Komunie Paryskiej, szkołę przeniesiono do mniejszego budynku przy ulicy Lamandé. Jednak problemy społeczne i finansowe doprowadziły do zamknięcia szkoły w 1922 roku.

Po kilkunastu latach przerwy, w 1940 roku utworzono Gimnazjum i Liceum im. Cypriana Norwida. Niestety z powodu niemieckiej okupacji Paryża, placówkę przeniesiono do Villard-de-Lans w okolicach Grenoble, gdzie funkcjonowała do końca wojny. Następnie została przejęta przez władze oświatowe PRL. Po pewnych perturbacjach szkołę ponownie przeniesiono do Paryża i budynku przy Lamandé.

Jednak w połowie lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia odnotowało spadek liczby kandydatów. Utrzymywanie szkoły stało się nieopłacalne. W 1963 roku placówkę zamknięto na kilka lat. Szkołę reaktywowano w 1976 roku tworząc Zespół Szkół przy Ambasadzie RP w Paryżu. W 1992 roku Szkoła Polska uroczyście obchodziła 150-lecie powstania. Z tej okazji wybrano nowego patrona i nosi nazwę imienia Adama Mickiewicza.

Obecnie placówka funkcjonuje jako Szkolny Punkt Konsultacyjny im. Adama Mickiewicza przy Ambasadzie RP w Paryżu, nad którą pieczę sprawuje kierownik Konrad Leszczyński.

--
Opr. /fot. Waldemar Roszczuk